Σελίδες

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΛΑΔΟΣ

           ΓΙΩΡΓΗΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΛΑΔΟΣ

                 Του Δακανάλη Μανόλη πρώην Αγρονόμου

     Τα ηρωικά Ανώγεια τίμησαν το δήμαρχο τους με ένα  στεφάνι, που έφερε κόκκινη κορδέλα και την επιγραφή «Τα Ανώγεια είναι εδώ και σε αποχαιρετούν».
     Ο Γιώργης Κλάδος γεννήθηκε στα Ανώγεια το 1923 και αποδήμησε εις κύριο πλήρης ημερών στις 21-12-2017. Η εξόδιος  ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον  Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο με όλες τις τιμές ενός εν ενεργεία δημάρχου, με τη φιλαρμονική του Δήμου Ηρακλείου να παιανίζει πένθιμα προπορευόμενη της σωρού του.
     Εκατοντάδες επώνυμοι-ανώνυμοι πολίτες με βαθιά θλίψη αποχαιρετήσαμε σήμερα (22-12-2017) το Γιώργη Κλάδο τον αγωνιστή της Δημοκρατίας και Αντιστασιακό. Ο Κλάδος ήταν μια σπάνια μορφή, που για δεκαετίες άφησε το στίγμα του από την Κρήτη ίσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε ένα διαρκές παράδειγμα δημοκρατικής συνείδησης υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες του τόπου. Υπήρξε ο μακροβιότερος δήμαρχος των Ανωγείων για τέσσερις συνεχόμενες τετραετίες. Το κύρος του, η εμπειρία του και η ευρηματικότητα του απέδωσαν πλούσια σοδειά. Ήταν μειλίχιος, αλλά πολύ σκληρός στις αποφάσεις του. Ο Μάνος Χατζηδάκης δήλωσε κάποτε, ότι ο Κλάδος διαθέτει περισσότερο πολιτισμό από το Υπουργείο Πολιτισμού.
      Εισηγήθηκε νέους θεσμούς στην Ευρώπη, οι οποίοι εφαρμόστηκαν και ισχύουν ακόμα και σήμερα. Έτσι το κύρος του ξεπέρασε τα όρια των Ανωγείων, της Κρήτης και της Ελλάδας.
      Επικήδειους εκφώνησαν ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός, ο Δήμαρχος Ανωγείων Μανόλης Καλλέργης, ο σκηνοθέτης Χαρωνίτης και άλλοι.
      Η σωρός του Γιώργη Κλάδου αναπαύεται πλέον στα αιματοβαμμένα ηρωικά χώματα των Ανωγείων στο κοιμητήριο του οικισμού Σίσαρχα και κάτω από τις χιονισμένες υψηλές κορφές του Γέρο Ψηλορείτη. Γιώργο!!!!!! θα σε θυμόμαστε πάντα!!!!!!
       Στο ανέκδοτο βιβλίο μου «Ο αδελφοκτόνος Πόλεμος στην Κρήτη 1946-1949»,  στις σελίδες 293-297 φιλοξενώ συνέντευξη του αείμνηστου Γιώργη Κλάδου, την οποία μου έδωσε στο Ηράκλειο στις 15 Νοεμβρίου 2005. Ο Κλάδος ήταν στην Κρήτη ένας από τους πολλούς πρωταγωνιστές της εμφύλιας αυτής σύρραξης. Την συνέντευξη αυτή θεώρησα καλώς να δημοσιοποιήσω στη μνήμη του σαράντα μέρες μετά το θάνατο του μιας και δεν έχει εκδοθεί το βιβλίο. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο σημαντικά γεγονότα της περιόδου αυτής, ο οποίος τα βίωσε προσωπικά και απέκτησε πολλές εμπειρίες. Όλα αυτά κατά τη γνώμη μας αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της νεότερης ιστορίας μας.
                                                 Μαρτυρία Γεωργίου Κλάδου
     «Τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα τον έκαναν η Άκρα Δεξιά, οι παρακρατικοί, οι δοσίλογοι, οι Άγγλοι και σε δεύτερη φάση οι Αμερικάνοι.
      Η αριστερά έπεσε στην παγίδα. Η αποχή από τις εκλογές του 1946 της αριστεράς διευκόλυνε τους «εθνικόφρονες». Δεν υπήρχε άλλη φωνή στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
      Είναι φανερό ότι η Σοβιετική Ένωση δεν ευνοούσε τον Εμφύλιο στην Ελλάδα. Ο Κόκκινος Στρατός έφθασε μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και σταμάτησε εκεί, δεν πέρασε στην Ελλάδα. Όπλα ή άλλα εφόδια δεν έδωσαν οι Σοβιετικοί στον ΕΛΑΣ. Άρα ήταν ευνόητο ότι υπήρχε κάποια συμφωνία μεταξύ των Δυτικών και Σοβιετικής Ένωσης.
      Αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά και τη συμφωνία της Βάρκιζας, υπήρχε σοβαρή  διωκτική κατάσταση από τους ταγματασφαλίτες και παρακρατικούς σε βάρος των αγωνιστών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Ο πυρήνας των διωκομένων ήταν πολύ μεγάλος, ας θυμηθούμε τις δολοφονίες του ταγματασφαλίτη Σούρλα στη Μαγνησία και άλλων. Ήμουνα την εποχή αυτή πριν τον εμφύλιο πόλεμο στην Αθήνα και έμενα μαζί με τον ομοχώριο μου Αριστομένη Μανουρά ή Σωμαρά στην Καισαριανή. Τα μεσάνυχτα  ήμαστε μαζί στο σπίτι που έμενε, βγήκε έξω και τον δολοφόνησαν. Οι δολοφονίες περιορίστηκαν κατά κάποιο τρόπο μόνο όταν ξεχείλισε το ποτήρι, πήραν τα όπλα οι αριστεροί και ξεσηκώθηκαν.
      Στην Κρήτη ήταν διαφορετικά και περιορισμένα τα πράγματα. Επιχείρησαν Δεκεμβριανά διάφοροι «εθνικόφρονες» στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο και στον Αποκόρωνα, αλλά δεν τους βγήκε. Υπήρξαν μικρές και περιορισμένης έκτασης τρομοκρατικές πράξεις στην Κρήτη: Κίσσαμος, Ρέθυμνο και Ηράκλειο.
      Ήταν πολύ δύσκολο να επικρατήσει αντάρτικο από τη μεριά του Δημοκρατικού Στρατού στον Ψηλορείτη. Ο περίγυρος ήταν αντίθετος στην επικράτηση την εποχή αυτή της αριστεράς. Κύριες εστίες δύναμης του ΔΣ ήταν τ Ανώγεια, οι Μέλαμπες, ο Πανασός, η Γέργερη, οι Γωνιές Μαλεβυζίου και κυρίως το Ηράκλειο που έδωσε αρκετούς αγωνιστές. Τα άλλα χωριά ήταν αντίθετα  με μικροεστίες ή μεμονωμένα άτομα. Άρα ήταν δύσκολος ο εφοδιασμός του ΔΣ από τα χωριά. Ακόμα και η εδαφική διαμόρφωση του Ψηλορείτη δεν προσφέρεται για αντάρτικο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη Δίκτη.
     Οι άνδρες του Γιάννη Ποδιά  ήταν οι περισσότεροι από την ηπειρωτική Ελλάδα, προέρχονταν από το Τάγμα Σκαπανέων του Αγίου Νικολάου. Οι Κρητικοί ήταν λίγοι, αυτό δείχνει και τις δυσκολίες που υπήρχαν στο να διατηρηθεί ο ΔΣ. Γι αυτό και δεν κράτησε πάνω από δυο μήνες από τα γεγονότα της Ιεράπετρας μέχρι την τριήμερη μάχη του Ψηλορείτη, τέλη Ιουνίου 1947. Συνέχεια τους κυνηγούσαν οι κυβερνητικές δυνάμεις από την Ιεράπετρα μέχρι τον Ψηλορείτη.
      Στα Χανιά υπήρχε μεγάλη και μαζική οργάνωση του ΚΚΕ. Τόσο στην πόλη των Χανίων, όσο στον Αποκόρωνα, την Κίσσαμο και το Σέλινο. Οι μαχητές είχαν εμπειρία στις πολεμικές επιχειρήσεις. Τα Λευκά Όρη προσφερόταν καλύτερα για αντάρτικο, σε σχέση με την άλλη Κρήτη. Δεν υπήρχε όμως η δυνατότητα για ανεφοδιασμό σε οπλισμό, επικοινωνίες και άλλα εφόδια από την ηπειρωτική Ελλάδα.
     Κατά τη γνώμη μου, η οποία βγήκε μέσα από τις εμπειρίες του εμφυλίου πολέμου, αλλά και από τα στοιχεία που αποκόμισα, ο εμφύλιος στην Κρήτη έγινε σε αντιπερισπασμό, μόνο και μόνο για να απασχολήσει κυβερνητικές δυνάμεις, ώστε να μη μεταφερθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
     Τόσο η Κρήτη, όσο η Λέσβος, η Σάμος και η Κεφαλονιά που έγιναν εστίες εμφυλίου πολέμου, ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία. Ο λόγος είναι ότι είναι νησιωτικές περιοχές με τις δυσκολίες που ανέφερα παραπάνω.
      Το 1947 ήμουνα γραμματέας της ΕΠΟΝ Ρεθύμνου, με κάλεσαν στο Ηράκλειο και παρέλαβα επίσης  γραμματέας. Η έδρα του γραφείου ήταν δίπλα στον Άγιο Παύλο. Είχαμε μεγάλη και σημαντική δράση. Μετά που άρχισαν οι διώξεις πέρασα στην παρανομία. Ο Γραμματέας στην Αθήνα Γιώργης Τσιτήλος, κατέβηκε στα Χανιά και βρήκε την αδελφή μου Βαγγελιώ που ήταν οργανωμένη στο ΚΚΕ Χανίων. Με ειδοποίησαν με σημείωμα να πάω στα Χανιά ν  αναλάβω Γραμματέας Συμβουλίου Περιοχής Κρήτης. Πράγματι πήγα με ταξί στα Χανιά και βρεθήκαμε σ  ένα σπίτι. Με ενημέρωσε ο Τσιτήλος, που είχε πάρει μέρος στην τελευταία Ολομέλεια του ΚΚΕ, ότι «επιδίωξη μας είναι η Κρήτη να γίνει Βανδέα της Γαλλικής Επανάστασης». Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κρατηθούν οπωσδήποτε οι κυβερνητικές δυνάμεις στο νησί, ώστε να μην ενισχύσουν τις αντίστοιχες δυνάμεις στην ηπειρωτική Ελλάδα.
      Από τα Χανιά με πήγαν στο ΔΣ στο χωριό Ζούρβα. Διαπίστωσα ότι η κατάσταση του αντάρτικου ήταν άθλια από απόψεως τροφοδοσίας, ρουχισμού και επικοινωνίας. Εγώ έμενα σε μια σπηλιά για μια εβδομάδα. Φύλαγα σκοπιά και βοήθησα όσο μπορούσα. Εγώ ήμουνα του πολιτικού τομέα και βρισκόμουνα στις πόλεις. Μια μέρα από το σημείο που βρισκόμουνα είδα με τα κιάλια ν  ανεβαίνει ένα  τάγμα προς τα ορεινά για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Πέρασαν μακριά από το σημείο που ήμουνα και δεν ήλθαν σε επαφή με τους αντάρτες του ΔΣ.
      Στο Ηράκλειο με αντικατέστησε ως Γραμματέας ο Θεόδωρος Σαρτζετάκης από τα Χανιά. Είχε αρρωστήσει από φυματίωση και πέθανε αργότερα σε ένα σπίτι στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Δεν μπορούσαν να τον θάψουν, γιατί τα μέτρα ασφαλείας ήταν ισχυρά και τον έβαλαν μέσα στο πηγάδι που ήταν στο σπίτι. Το 1950 ερεύνησε η Αστυνομία το σπίτι, διότι
Είχαν πετάξει προκηρύξεις στο Ηράκλειο και βρήκαν το σκελετό του μέσα στο πηγάδι.
      Η αδελφή μου η Ελένη, ήταν στέλεχος του ΚΚΕ στην οργάνωση του Ηρακλείου με πλούσια δράση. Την έπιασαν το 1950 σε ένα σπίτι στην περιοχή γύρω από το Μποδοσάκειο στο Ηράκλειο. Την δίκασαν σε 5 χρόνια φυλακή.
      Η άλλη αδελφή μου Βαγγελιώ, δασκάλα, ήταν στο ΚΚΕ Χανίων. Έγινε Γραμματέας του ΚΚΕ σε όλη την Κρήτη μετά το φόνο του Μακριδάκη. Πέρασε στην παρανομία στα Λευκά Όρη μαζί με μια ομάδα 5-6 ανταρτών. Στις 5 Δεκεμβρίου 1949 τη σκότωσαν χωροφύλακες σε μια σπηλιά στα Λευκά Όρη μαζί με τον Τσαγκαράκη Μήτσο. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
      Οι πληροφορίες που έχω μέσα από τις θέσεις που πέρασα όλο το διάστημα του εμφυλίου πολέμου είναι οι εξής:
      Ο Γιάννης Ποδιάς δεν ήθελε τον εμφύλιο πόλεμο στην Κρήτη, διότι γνώριζε πολύ καλά ότι το αποτέλεσμα θα ήταν μοιραίο. Είχε όμως πάρει εντολή από το ΚΚΕ να τον κάνει οπωσδήποτε. Ο Γ. Ποδιάς μετά τον τραυματισμό του από τον Μπουτζαλή, ήταν στην Αθήνα προστατευόμενος από το ΚΚΕ.
      Εμένα με έπιασαν το Μάρτη του 1948 στα Χανιά. Δεν μαρτύρησα τίποτα στην Ασφάλεια, αλλά δεν βρήκαν να μου προσάψουν καμιά κατηγορία. Με εκτόπισαν για οκτώ χρόνια στην Ικαρία».
      Ο Γιώργης Κλάδος τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στα Ανώγεια. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος του Ταχυδρομείου (Τριατατικός). Φοίτησε στο Γυμνάσιο της Πόμπιας και τέλειωσε στο Ρέθυμνο. Γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή και μετά στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι συνθήκες όμως του εμφυλίου πολέμου δεν του επέτρεψαν την απόκτηση πτυχίου.
      Πήρε μέρος στην αντίσταση του 1941. Στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στ Ανώγεια και στο Μυλοπόταμο. Γραμματέας διαδοχικά του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ρεθύμνου, Χανίων Ηρακλείου και Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής 1944-48.
     Ο Κλάδος μαζί με τους Γιώργη Μανουρά ή Ξυνογιώργη, Γιώργη Νταγιαντά ή Περβολογιώργη, Κώστα Πατραμάνη, Σωκράτη Καλλέργη, συσπείρωσαν το χωριό γύρω από τον αγώνα και την επιμελητεία του αντάρτη. Πήγαν στα χωριά Καμαράκι, Αστυράκι, Αηδονοχώρι και Καμαριώτη και συνέστησαν τους πρώτους πυρήνες της αντίστασης.
     Στον οικισμό Σίσαρχα  του Δήμου Ανωγείων στο εξοχικό σπιτάκι στη θέση «Κλαπάτα», φιλοξενήθηκαν όλοι οι αγωνιστές, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Αντίσταση της Κρήτης όλων των παρατάξεων ΕΑΜ και ΕΟΚ. Από εκεί πέρασε ο αείμνηστος Πορφυρογένης Μιλτιάδης και άλλοι. Ακόμα φιλοξενήθηκε εκεί μια πενταμελής ομάδα του Κώστα Καστρινογιάννη, τους οποίους είχε στείλει ο αείμνηστος αρχηγός Γιάννης Δραμουντάνης ή Στεφανογιάννης και εργάζονταν στην κατασκοπεία. Έμειναν εκεί για πέντε μήνες. Φιλοξενήθηκε εκεί ο Γιώργης Χατζηδάκης πολιτικός μηχανικός από την Αθήνα που έκανε όλα τα σχέδια του αεροδρομίου Καστελλίου, τα οποία έστειλαν στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής.
     Εκτοπίστηκε για οκτώ χρόνια στην Ικαρία, εκεί έμαθε για το σκοτωμό της αδελφής του Βαγγέλας στα Λευκά Όρη.
Περίοδος της Χούντας
     Την 21η Απριλίου 1967 τον βρήκε η Χούντα Δήμαρχο Ανωγείων. Πριν προλάβουν να τον πιάσουν οι αστυνομικοί, βγήκε στο βουνό αντάρτης μέχρι τη μεταπολίτευση τον Ιούλιο του 1974.
     Ο Μιχάλης Γεωργ. Δακανάλης ή Μιχαλομιχάλης (πατέρας του γράφοντα) υπηρετούσε ακόμα στο Δήμο Ανωγείων ως γραμματέας με δήμαρχο το Γιώργη Κλάδο. Το πρωί της 21ης Απριλίου όπως μου διηγήθηκε ο πατέρας μου, πήγε στο Δημαρχείο και βρήκε εκεί το δήμαρχο και του λέει: «Τι κάθεσαι ακόμα εδώ; Σε λίγο θα σε συλλάβει η αστυνομία». Ο Κλάδος ήταν τότε στην πρώτη του τετραετία γνωστός στην Αστυνομία για τη δράση του στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Παράλληλα ο Μιχαλομιχάλης μάζεψε γρήγορα όλο το προσωπικό αρχείου του Κλάδου, το πήγε στο σπίτι  μας, το έκρυψε και επέστρεψε αμέσως στο Δημαρχείο. Δεν πέρασε λίγη ώρα και πήγε η Αστυνομία να συλλάβει το Δήμαρχο. Ο Γραμματέας τους είπε, ότι έφυγε χωρίς να ενημερώσει πότε θα επιστρέψει. Το αρχείο παραδόθηκε αργότερα από τον πατέρα μου σε άτομο του στενού οικογενειακού κύκλου του Κλάδου.
     Για μερικά καλοκαίρια ο Γιώργης Μιχ. Δακανάλης ή Μιχαλογιώργης, βοσκός στα Ανώγεια (αδελφός μου) φιλοξενούσε τον καταζητούμενο Γιώργη Κλάδο στον Ψηλορείτη στη θέση «Γαβρίλη» σε συνεργασία πάντα με τον πατέρα μας για όλους τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάθε μέρα η μητέρα μας Βιργινία η οποία ήταν πρώτη ξαδέλφη του  Κλάδο1, του έστελνε τη βούργια2 με το ημερήσιο φαγητό και άλλα εφόδια για τις προσωπικές του ανάγκες. Μαζί του είχε ένα τρανζίστορ από το οποίο ενημερώνονταν κάθε στιγμή και  μια συσκευή κιάλια για να εποπτεύει τη γύρω περιοχή.
     Την εποχή εκείνη ο Κλάδος χρειάζονταν γραφομηχανή, για να γράφει  προκηρύξεις και ανέθεσε στο Γιώργη να προμηθευτεί μια γραφομηχανή. Ο Γιώργης πήγε στο Ηράκλειο στο κατάστημα του πρώτου μας εξαδέλφου Δημήτρη Γρηγ. Σαλούστρου στην οδό Χάνδακα, που διατηρούσε κατάστημα και πωλούσε γραφομηχανές. Του ζήτησε να αγοράσει μια γραφομηχανή, φοβήθηκε και δεν του έδωσε. Όπως του είπε, είχαν καταγραφεί από την Ασφάλεια Ηρακλείου και ήταν υποχρεωμένος, να κρατάει πλήρη στοιχεία των αγοραστών.
      Μετά από αυτή την εξέλιξη με παρακάλεσε ο αδελφός μου, να προμηθευτώ εγώ τη γραφομηχανή από τον ξάδελφο μας. Πήρα το ρίσκο και πήγα στο κατάστημα, τον παρεκάλεσα ιδιαιτέρως να μου δώσει τη γραφομηχανή και αν  ζητηθούν στοιχεία του αγοραστή από την Ασφάλεια, να δώσει τα δικά μου (υπηρετούσα στην Αγροφυλακή και υπήρχε κάποια δικαιολογία). Έτσι πείστηκε ο ξάδελφος μας και έδωσε τη γραφομηχανή, ευτυχώς δεν ζητήθηκαν ποτέ τα στοιχεία του αγοραστή.
     Αμέσως ο Κλάδος έπιασε δουλειά και άρχισε να τυπώνει προκηρύξεις και την εφημερίδα «Ξαστεριά». Τα έντυπα αυτά με αντιδικτατορικό περιεχόμενο τα έδινε στο Γιώργη  και αυτός με τη σειρά του με μεγάλη μυστικότητα τα έδινε σε όποιο άτομο του υποδείκνυε ο Κλάδος και τα κυκλοφορούσαν στο κοινό. (Πηγές: ΑΠΟ ΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ βιβλίο 1997 Μανόλης Δακανάλης σελ.89-91).    

Μεταπολιτευτική περίοδος
      Ο Κλάδος μετά τη μεταπολίτευση εκλέγονταν δήμαρχος το 1978, 1982 και 1986 και ήταν μέλος της ΤΕΚΔ Ρεθύμνου κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος. Μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου από το 1982. Από το 1982-84 μέλος της Αντιπροσωπείας ΚΕΔΚΕ στην Περιφερειακή Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και από το 1986-94 Πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Ορεινού Μυλοποτάμου, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του. Από το 1985 μέχρι το 1988 ήταν Πρόεδρος του Αναπτυξιακού Κέντρου Ορεινού Μυλοποτάμου Μαλεβυζίου (ΑΚΟΜ. Α. Ε).
     Ο Σύνδεσμος  Τοπικών Ενώσεων Δήμων και Κοινοτήτων Κρήτης (ΣΤΕΔΚ) έγινε από το 1980 μέλος της Διάσκεψης των Παράκτιων Περιφερειακών Περιοχών της Ευρώπης(CRPM) και εκπροσωπούσε τον Σύνδεσμο στη Γενική του Συνέλευση. Είχε εκλεγεί για δυο διετίες μέλος του Πολιτικού του Γραφείου. Ο ΣΤΕΔΚ υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διαμεσογειακής Επιτροπής στην οποία σήμερα μετέχουν οι Περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Μεσογειακές χώρες. Από το 1994-98 είναι αιρετό μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ρεθύμνου.
     Υπήρξε εισηγητής σε σεμινάρια σε όλη την Κρήτη, Αθήνα, Κορινθία, Ζάκυνθο και Τρίκαλα, πάνω σε θέματα αναπτυξιακά, κοινωνικά, πολιτικά, νεολαίας, καθώς και σε θέματα διακρατικής συνεργασίας, ανταλλαγή εμπειριών κλπ.
     Πήρε μέρος σε δεκάδες διασκέψεις στις περισσότερες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε ως εκπρόσωπος του ΣΤΕΔΚ, είτε ως Δήμαρχος Ανωγείων και Πρόεδρος του ΑΚΟΜ. Α. Ε. Πρόεδρος του ΚΕΚ ανάπτυξη Κρήτης από τη δημιουργία του μέχρι το 1998. Πρωτοστάτησε στην προσπάθεια δημιουργίας Δήμων με εθελοντικές συνενώσεις.
     Δικαίως έχουν χαρακτηρίσει το Γιώργη Κλάδο ως διδάκτορα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.-
                                  
                                                Μοίρες 27-1-2019
                                 ΜΑΝΟΛΗΣ ΜΙΧ. ΔΑΚΑΝΑΛΗΣ

1.      1. Η μητέρα του Γιώργη Κλάδο Ειρήνη, η μητέρα της Βιργινίας, Μαγδαληνή σύζυγος Γεωργίου Σαλούστρου ή Γιωργάκη, η Ζαχαρένια σύζυγος Κεφαλογιάννη Μιχάλη ή Χρονομιχάλη, η Βαγγελιά σύζ Ανδριαδάκη Σπύρου ή Παπαδοσπυρίδως και ο Βασίλης Σκουλάς Γιατρός και βουλευτής του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν αδέλφια.
2.      2.  Φαντό με ξόμπλια σακίδιο βοσκού.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου