Ψηλορείτης: 27 Ιαν 2012

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΡΝΗΘΑ - ΔΙΡΦΗ

Πάρνηθα

                    και Όρος Δίρφη της Εύβοιας

                                  Του Δακανάλη Μανόλη
      αντιπροέδρου του ΕΟΣ Μοιρών

Η ανατολή στις 26 Οκτωβρίου 2002 άρχισε να γίνεται κατακόκκινη χωρίς σύννεφα στον ορίζοντα κι ο κοσμογυριστής ήλιος που μόλις είχε ανατείλει, μας χαμογελούσε. Το σκηνικό αυτό απολαύσαμε από τους όμορφους Θρακομακεδόνες, που είναι ριζωμένοι στις νότιες υπώρειες της παραμυθένιας Πάρνηθας.

Τριάντα ορειβάτες των ορειβατικών συλλόγων Ηρακλείου και Μοιρών ακολουθήσαμε ένα πολύ καλά διαμορφωμένο μονοπάτι μέσα από το φαράγγι του «Χούνη». Το οποίο είναι κατάφυτο από πρίνους, πεύκα και διάφορα άλλα δασικά δέντρα, ενώ επιβλητικές κάθετες ορθοπλαγιές υπήρχαν ένθεν και ένθεν του φαραγγιού.
Επικρατούσε άπνοια η οποία συνοδεύονταν από μεγάλη υγρασία με αποτέλεσμα η ανάβαση να γίνεται με σχετική δυσκολία και πολύ ιδρώτα. Το δάσος με πουρνάρια και πεύκα, διαδέχτηκαν τα πρώτα έλατα, τα οποία όσο ανεβαίναμε πύκνωναν και σχημάτιζαν ένα τεράστιο δάσος, που κάλυπτε όλες τις κορφές και πλαγιές της Πάρνηθας.

Στην Πάρνηθα υπάρχει τώρα και πολλά χρόνια εκτροφείο ελαφιών και ζαρκαδιών σε έκταση 1.200 στρεμμάτων. Η χλωρίδα του βουνού είναι πολύ πλούσια, με σπάνια λουλούδια χαρακτηριστική των βουνών της νότιας Ελλάδας.

      Στο ορειβατικό καταφύγιο «Μπάφι» (υψ1.050μ) του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου της Αθήνας μας περίμενε ζεστό τσάι του βουνού και καφεδάκι.
    Στην κορφή της Πάρνηθας στην αρχαιότητα υπήρχε το άγαλμα του Παρνηθίου Δία καθώς και δυο βωμοί. Ο Λυχναρόσπηλιος ήταν αφιερωμένος στον τραγοπόδαρο Θεό του δάσους Πάνα, τον οποίο παρά τις προσπάθειες μας, δεν συναντήσαμε πουθενά .
     Η πιο ψηλή κορφή της Πάρνηθας είναι η "Καράμπολα" (υψ.1413μ), πάνω στην οποία υπάρχουν εγκαταστάσεις της αεροπορίας και ραντάρ του Ο.Τ.Ε, ενώ στη νότια κορφή Μαυροβούνι βρίσκεται το Μον Παρνές με το Καζίνο. \

Η εικόνα που αντικρίσαμε έξω και περιμετρικά από την περίφραξη του καζίνου ήταν απογοητευτική, άθλια και απαράδεκτη. Παντού υπήρχαν σκουπίδια, τσάντες, σακούλες, σπασμένα έπιπλα, τρυπημένα ντεπόζιτα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Η κατάσταση αυτή ντροπιάζει όλους τους ‘Έλληνες και πρέπει οι υπεύθυνοι να λάβουν κάποια μέτρα. Το Ολυμπιακό Χωριό χτίζεται στους πρόποδες της Πάρνηθας μια ανάσα από το καζίνο, με τέτοιες αθλιότητες θα υποδεχτούμε τους επισκέπτες της Ολυμπιάδας του 2004; Η εστία της ντροπής ήταν εντοπισμένη εκεί που αλλάζουν χέρια κάθε βράδυ εκατομμύρια ευρώ.

Η βιοποικιλότητα της Πάρνηθας και το γεγονός ότι γειτονεύει με την Αθήνα, έκανε την Πάρνηθα σε άλλες εποχές σχολείο για σπηλαιολογία, αναρρίχηση, ορειβασία, πεζοπορία και σκι. Η Πάρνηθα έχει ανακηρυχθεί περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Είναι δε το ωραιότερο βουνό της Αττικής.
Το τελεφερίκ της Πάρνηθας σε πέντε με έξι λεπτά μας κατέβασε πίσω στους Θρακομακεδόνες. Η εμπειρία που αποκτήσαμε ήταν πολύ μεγάλη και μοναδική.

Το χωριό Στενή είναι αμφιθεατρικά κτισμένο μέσα σε μια μεγάλη ρεματιά του όρους Δίρφη με πανύψηλα πλατάνια και κατακόρυφους βράχους, που αναγκαστικά οδηγούν το βλέμμα στον ουρανό. Στις όχθες του ποταμού και στην γραφική πλακόστρωτη πλατεία του χωριού υπάρχουν ταβέρνες με ψησταριές, που προσφέρουν γαστριμαργικές απολαύσεις στους πελάτες. Η Άνω Στενή είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Όλοι μας περάσαμε μια ήσυχη βραδιά απολαμβάνοντας διάφορα εδέσματα και καλό κρασί στις ταβέρνες του χωριού.

Όρος Δίρφη 27/10/02. Από το χωριό Στενή το πρωί τραβερσάραμε πάνω σε ένα οφιοειδές μονοπάτι μέσα στο καστανόδασος, ενώ όσο ανεβαίναμε, τις καστανιές διαδέχονταν τα έλατα. Σε δυο ώρες φθάσαμε στη θέση "Λειρί" στο καταφύγιο «Μιχάλης Νικολάου» του ΕΟΣ. Χαλκίδας (υψ1.120μ). Το καταφύγιο βρίσκεται πάνω σε ένα διάσελο σκεπασμένο με έλατα και συνδέει την κορφή της Δίρφης που μοιάζει με πυραμίδα (υψ.1743μ) με το Ξηροβούνι (υψ1.413μ). Ξεχωρίζουν οι έντονες εξάρσεις των κορυφών του Ξηροβούνι , οι πλαγιές του οποίου είναι δασωμένες μέχρι τη θάλασσα. Δυτικά από το καταφύγιο υπάρχει ένα μικρό υποτυπώδες χιονοδρομικό κέντρο.
Ένα στρώμα πυκνής ομίχλης κάλυπτε ολόκληρο το βουνό, με αποτέλεσμα να μας καθηλώσει στο καταφύγιο. Η ανάβασή πάνω στη Δίρφη ήταν αδύνατη και επικίνδυνη, διότι το βουνό είναι η στέγη της Εύβοιας. Οι καιρικές συνθήκες επιδεινώνονται απότομα, παρουσιάζει έντονες χιονοπτώσεις από τις πρώτες κιόλας μέρες του χειμώνα, είναι εκτεθειμένη στα ψυχρά βορειοανατολικά ρεύματα και θεωρείται ένα από τα πιο επικίνδυνα βουνά της Ελλάδας.

Το καταφύγιο είναι ένα από τα πιο σύγχρονα στην Ελλάδα με μεγάλη και μαγευτική θέα. Για το λόγο αυτό δέχεται αρκετούς ορειβάτες και απλούς πολίτες που παίρνουν τον καφέ τους απολαμβάνοντας την ομορφιά και την απεραντοσύνη της φύσης.
Το λεωφορείο μας μετέφερε στις μαγευτικές παραλίες της Χιλιαδούς και Μετόχι με τα γαλάζια και διάφανα νερά. Είναι καθαρές παρθένες παραλίες στις οποίες γκρεμίζονται απότομα οι δασωμένες πλαγιές των ορεινών όγκων. Η Χιλιαδού τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες σε όλη της διάρκεια τους έτους. Στη βόρεια άκρη της παραλίας υφίσταται ειδικός χώρος γυμνιστών.

Κορφή Δίρφης 28/10/02: Πολύ νωρίς το πρωί αναχωρήσαμε για την κορφή «Δέλφι» (υψ1743μ) της Δίρφης. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, φυσούσε λίγο ξηρό αεράκι, με κανονική για την εποχή θερμοκρασία κατάλληλη για ορειβασία. Το σημαδεμένο μονοπάτι ακολουθούσε ένα αντέρεισμα με μεγάλη ανωφέρεια, που ήταν σχεδόν κάθετο με την κορφή, έτσι η ανάβαση ήταν πάρα πολύ δύσκολη και κράτησε περίπου δυο ώρες μέχρι την κόψη του κώνου. Η κορφή είναι επίπεδη με πολύ καλή αλπική ζώνη, στην οποία έβοσκαν πολλές αίγες διαφόρων χρωμάτων με μεγάλα κέρατα. Μάλλον ξαφνιάστηκαν με την απρόσμενη παρουσία μας και απομακρύνθηκαν για προστασία. Περιμετρικά της κορφής υπήρχε μαλοτήρα ή τσάι του βουνού όμοιο με αυτό της Κρήτης. Η Δίρφη είναι οροσειρά της Κεντρικής Εύβοιας, έχει έντονο ανάγλυφο, είναι αρκετά απότομη και απλώνεται σε έκταση 50 χιλιομέτρων. Στην υψηλότερη κορφή της Δίρφης υπήρχε ναός αφιερωμένος στη Δίρφνα Ήρα προς τιμήν των γάμων του Δία και της Ήρας,
Η ορατότητα ήταν πολύ μεγάλη, φαίνονταν καθαρά ο Παρνασσός, ο Ευβοϊκός Κόλπος με την πόλη της Χαλκίδας, ανατολικά το Αιγαίο Πέλαγος, με τα νησιά Σκύρος, Σκόπελος, Σκιάθος, Αλόννησος και διάφορα άλλα. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό, μοναδικό και απολαυστικό.

Η ευθυμία που είχαμε, μετατράπηκε σε κατάθλιψη, βλέποντας μπροστά μας τα συντρίμμια του μαχητικού αεροπλάνου F-4E Rhanton της πολεμικής μας αεροπορίας, που συνετρίβη λίγα μέτρα πιο κάτω από την κορφή, μέσα σε πυκνή ομίχλη τον Μάιο του 2002. Σκοτώθηκαν οι δυο άριστοι πιλότοι του οι υπερασπιστές των αιθέρων της πατρίδας μας. Τα συντρίμμια ήταν διάσπαρτα σε ολόκληρη την κορφή, το θέαμα ήταν φρικιαστικό και μακάβριο. Λόγω της Εθνικής μας γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, τα συναισθήματα μας έγιναν ακόμα πιο έντονα. Όλοι μας παραμείναμε σκυθρωποί, μελαγχολικοί, μείναμε ακίνητοι σε στάση προσοχής και αποτίσαμε στους ήρωες τον απαιτούμενο φόρο τιμής, θα τους θυμόμαστε πάντα.
Κάναμε πλιάτσικο και ο καθένας μας πήρε από ένα κομματάκι του μοιραίου αεροπλάνου μόνο και μόνο για. να θυμόμαστε αυτούς που φυλάγουν τις Θερμοπύλες. «Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες», όπως λέγει ο ποιητής Καβάφης.
Επιστροφή: Από το καταφύγιο πήραμε νότια κατεύθυνση για το όρος Ξηροβούνι και μετά από πεζοπορία 3 ωρών, άλλοτε μέσα από ελατοδάση και άλλοτε από χορτολιβαδικές εκτάσεις, φθάσαμε στο γραφικό χωριό Καμπιά.

Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο, το οποίο μας μετέφερε στον Πειραιά και αναχωρήσαμε για την όμορφη Κρήτη μας. Όλοι μας είχαμε αποκομίσει περισσότερες εμπειρίες, γνώσεις και γίναμε σοφότεροι.

Υ.Γ Από τον ορειβατικό Μοιρών ήταν ο Γιώργης Σπυριδάκης πρόεδρος, ο Μανόλης Δακανάλης αντιπρόεδρος, ο Αποστόλης Παυλίδης γραμματέας, Γιώργης Ξαγοράκης, Μανέλης Βολονάκης και Κλιμαθιανάκης Γιάννης μέλη.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΨΗ του νότου φύλλο 148 της 12-11-2002 και
Στο περιοδικό Α της εφημερίδας ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ τεύχος 2.

Αναρτήθηκε στο mires46.blogspot.com